Arawak, Carib ve Taino Kızılderilileri Karayip adalarının ilk sakinleriydi. Bu ilk sakinler günümüzde İngiliz Virgin Adaları, Küba, Dominika, Grenada, Haiti, Trinidad ve Jamaika adalarını işgal etti. Günlük diyetleri papa, patates, guava ve manyok gibi sebze ve meyvelerden oluşuyordu. Taino, büyük kil kaplarında et ve balık pişirme işlemine başladı.
Arawaklar, eti yavaşça pişirdikleri ince yeşil ahşap şeritleri rendelediği bilinen ilk kişilerdir, bu da ahşabın lezzeti ile arttırılmasına izin verir. Bu ızgaraya barbacoa denirdi ve bugün barbekü olarak bildiğimiz kelime, bu erken Hint pişirme yönteminden alınmıştır.
Carib Kızılderilileri acı biber sosları ile yiyeceklerine daha fazla baharat ekledi ve ayrıca et ve balık tariflerine limon ve limon suyu ekledi. Caribs'ın ilk biber kabını güveç yaptığı söylenir. Kızılderililer her yemek yaptığında, her zaman yeni malzemeler ekleyeceklerinden beri hiçbir tarif yok. Carib'ın erken Karayip tarihi üzerinde büyük bir etkisi oldu ve Karayip denizine bu kabilenin adı verildi.
Sonra Karayipler dünya için bir dönüm noktası oldu. . .
Avrupalılar Afrikalı köleleri bölgeye getirdikten sonra, köle diyeti çoğunlukla köle sahiplerinin yemek istemediği yiyeceklerden oluşuyordu. Yani kölelerin yaratıcı olması gerekiyordu ve geleneksel Afrika yemeklerini adalarda bulunan zımbalarla karıştırdılar. Afrikalılar bamya, callaloo, balık köftesi, tuzlu balık, ackee, puding ve salamura, mango tanıttı ve liste devam ediyor.
Günümüzde Karayip adası yerlileri, orijinal erken Afrika yemeklerinin ana bileşenlerini yansıtan ve manyok, tatlı patates, patates, patates, muz, muz ve mısır unu içeren mevcut bir diyet yer.
Afrikalı erkekler anavatanlarında avcıydılar ve genellikle uzun süre evlerinden uzaktalardı. Baharatlı domuz eti sıcak kömürlerin üzerinde pişiriyorlardı ve bu gelenek Jamaika'daki ilk köleler tarafından rafine edildi. Teknik bugün “pislik” pişirme olarak bilinir ve sır, etin yavaş pişirilmesi sürecini içerir. Jamaika pislik tavuk ve domuz eti ile ünlüdür ve adanın her yerinde pislik bulacaksınız.
Kölelik kaldırıldıktan sonra Avrupalılar emek için Hindistan ve Çin'e gittiler ve daha fazla pişirme tarzı tanıtıldı. Hint yemek kültürünün çoğu, bugünkü Karayipler'de, köri etler ve köri tozu ile hayatta kalır. Kızılderililer buna kari podi diyor ve biz bu keskin tadı köri olarak tanımaya başladık.
Çinliler, her zaman ev pişmiş ada yemeklerinde bir temel olan pilavı tanıttı. Çinliler de hardal tanıttı ve ilk Portekizli denizciler popüler morina balıklarını tanıttı.
Karayiplere gelen çoğu ziyaretçinin adalara bu kadar tanıdık olan meyve ağaçlarının ve meyvelerinin ilk İspanyol kaşifler tarafından tanıtıldığı konusunda hiçbir fikri yoktur. İspanya'dan getirilen meyve ağaçları ve meyveler portakal, limon, zencefil, muz, incir, hurma ağacı, şeker kamışı, üzüm, demirhindi ve hindistancevizi içerir.
Polinezya adaları bile Karayip mutfağında önemli bir rol oynamaktadır. Birçoğumuz “Bounty'de Mutiny” filmini hatırlıyoruz, ancak belirli bir geminin Tahiti ve Timor adalarından gemiye yüklenen ekmek meyvesini taşıdığını bilmiyoruz. Filmde mürettebat gemiyi ele geçirdi, kaptanı kendi başına savuşturmak için küçük bir tekneye zorladı ve gemide “garip meyve” olarak gördükleri ekmek meyvesini attılar. Başka bir gemi, Polinezya'dan Jamaika ve St Vincent ve Grenadines'e ekmek getirme konusunda daha başarılı oldu. Breadfruit, günümüz Karayiplerinde temel bir diyettir
Amerika, Karayiplere fasulye, mısır, kabak, patates, domates ve biber tanıtmaktan sorumludur. Aslında bu özel yiyecekler Asya, Avrupa veya Afrika'da hiç görülmedi, bu yüzden Amerika bu yiyecekleri dünyanın geri kalanını Karayipler üzerinden tanıttı.
Karayip mutfağının Afrika, Hindistan ve Çin'in lezzetlerinin yanı sıra İspanyol, Danimarka, Portekiz, Fransız ve İngiliz etkilerinin yanı sıra çok zengin ve yaratıcı olması şaşırtıcı değil. Karayip adalarında servis edilen yiyecekler dünya kültürlerinden etkilenmiştir, ancak her ada kendi özel lezzetini ve pişirme tekniğini ekler.
Yorumlar
Yorum Gönder